پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

گلپایگان که سال‌های قبل اسمی غیر از این داشته، نامی آشنا برای ایرانی‌هاست. هر جا اسم ماست و کباب بیاید نام "گلپایگان" هم کنارش هست. شمال، جنوب و یا شرق و غرب ایران هم ندارد و کباب‌های گلپایگان شهرت طولانی دارد. اما گلپایگان به جز خوراکی‌های لذیذش پیشینه‌ تاریخی ارزشمندی هم دارد. سابقه تاریخی این شهر به زمان حکومت سلسله‌ کیانیان، دوران پارینه‌سنگی میانه و نوسنگی بازمی‌گردد و در گذشته گلپایگان به "وردپاتکان" یا "سرزمین گل‌های سرخ"، شهرت داشته است.

میراث فرهنگی ناملموس از دیدگاه کارشناسان به تولیدات و فرآیندهای فرهنگی گفته می‌شود که با گذشت زمان و از نسل‌های پیشین باقی مانده‌اند. بخشی از دارایی‌های فرهنگی، محصولاتی ملموس مانند ساختمان‌ها یا کارهای هنری هستند. با‌این‌حال بخش‌های زیادی از فرهنگ به‌شکل ناملموس است، مانند ترانه، موسیقی، رقص، درام، توانمندی، آشپزی، هنر صنایع‌دستی و جشنواره‌های گوناگون. این‌ها شکل‌هایی از فرهنگ به‌شمار می‌روند که قابل ثبت و ضبط هستند، ولی ملموس نبوده و قابلیت ذخیره در محل فیزیکی مانند موزه را ندارند، ولی از طریق ابزارها و وسایلی که در آن‌ها به‌کار رفته‌اند، قابل تجربه‌کردن هستند. این وسایل فرهنگی توسط سازمان ملل متحد گنجینه‌های بشری نامیده شده‌ است.

گردشگری غذا مفهومی است که در آن غذا انگیزه اصلی سفر به شمار می رود، غذاهای محلی و سنتی یکی از ظرفیت های ارزشمند ایران زمین است که علاوه بر دارا بودن ارزش غذایی بالا امروزه به عنوان « سفیر فرهنگی» شناخته می شوند.صاحبنظران عادات غذایی را به عنوان کلیتی پیچیده از فعالیت های آشپزی، تمایل ها و تنفرها، آگاهی جمعی، اعتقادات، تابوها، موهومات وابسته با تولید، تهیه و مصرف غذا و در یک کلام یک مفهوم فرهنگی بزرگ می نگرند. آنان غذا را در مواجهه و ارتباط با بسیاری از مفاهیم فرهنگی دیگر مورد مطالعه قرار می دهند و آن را به عنوان یک فعالیت معنی دار بر روابط اجتماعی تاثیرگذار تعریف می کنند.

مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان گفت: اگر در گلپایگان بر روی ‌آثار تاریخی تمرکز کنیم، هرکدام از آنها بی‌تردید می‌تواند یک نمونه بی نظیر باشد، از جمله سنگ نگاره‌های گلپایگان که می‌تواند یک برند خاص برای این شهرستان محسوب شود.